தாவரங்களை நேசித்த இளவரசி

சிறிய வயதில் முருகன் படத்தில்
உற்று உற்றுப் பார்த்த அதே

நாகப் பாம்பும் மயிலும் ஒன்றாய்க்
காண முடிந்த வாசல்

சில சமயம் நரியும்
அறுபதடி தூரத்தில்

காட்டுக்குள் ஒரு நந்தவனம்
போன்றது எங்களுடைய வீடு

தோட்டத்து பழ மரங்களோ
தின்னு தின்னு என்று தாராளமாய்
அள்ளித் தந்தது
மாவையும் கொய்யாவையும்

சின்ன மா, பெரிய மா, சிவப்பு மா
என்று மூன்று வித மாவிருந்தது
எங்கள் அருமைத் தோட்டத்தில்

கொய்யாவோ கொடுத்து கொடுத்து
வள்ளல் மரம் என்று என் மனதில்
இடம் பிடித்தது

மாதுளை மரமோ நான் விரும்பி வேடிக்கை
பார்த்த கண்காட்சிப் பொருள்
அணில்கள் குடியிருந்த கோயில் ஆயிற்றே

சத்து தருகிறேன் என்று சொல்லி சொல்லி சற்றும்
எதிர்பாரா வகையில் சதா பழங்களைத் தள்ளிக்
கொண்டே இருந்தது சப்போட்டா

சீதாப் பழம் மட்டும் எனக்கு பார்வைக்கு மட்டுமே
அதன் பழம் ஏனோ நான் சாப்பிடவே இல்லை
அறியாமை எனக்கு

பழ மரங்களுடன் போட்டியிட்ட
முருங்கை மரமும், தென்னை மரங்களும்,
பல நாட்களில் எனக்கு விருந்தளித்தன

ரோஜாச் செடியோ, கல்லூரியில் என் தலையில்
அமர்ந்து கொண்டு பல மாணவர்களின் தலையைத்
திருப்பியது

இத்தனையும் விட ஆண் காக்கை பெண் காக்கையுடன்
ஜோடி சேரும் எங்கள் தோட்டத்தில்

இவற்றிற்கு எல்லாம் எஜமானியான அந்த வீட்டு
இளவரசி நான் அப்போது

இந்தக் கவியை எழுதுவதாலே, அந்த அழகிய நினைவுகளாலே
நான் காலம் கடந்து சென்றே இருப்பினும் மனதளவில்
இளவரசியாகவே இருந்து விடுகிறேனே

விலங்குகளையும் தாவரங்களையும்
நேசிக்கக் கற்றுக் கொண்ட இளவரசி