ஐந்தாம் பருவத்திலே எனக்கு தினம்
சத்துணவு தந்த எங்கள் வீட்டுக் கோழியே
உன்னுடைய முட்டையல்லவா அன்று
என்னைப் பலப் படுத்தியது
மூன்று வருடம் எனக்கு பால் தந்து என்னைப்
பேணிக் காத்த எங்கள் வீட்டுப் பசுவே
உன்னுடைய பசும்பாலல்லவா இன்றும் என்னை
நோயிலிருந்து காத்துக் கொண்டிருக்கிறது
ஐந்தாம் பருவத்திலே கோழியை விரட்டி
எனக்கு வேடிக்கை காட்டிய எங்கள் வீட்டு சேவலே
இன்று எனக்கு நீ இல்லையே என ஆதங்கப்
படுகிறேன் தெரியுமா உனக்கு
எங்கள் வீட்டில் வண்ணக் களஞ்சியமாக
அணி வகுத்து ஓடித் திரிந்த கோழிக் குஞ்சுகளே
வண்ணங்களின் அடிப்படையை முதன் முதலில்
எனக்கு அறிமுகப் படுத்திய ஆசிரியர்கள் நீங்கள் தானே
ஐந்தாம் பருவத்திலே என்னைக் கவர்ந்த
எங்கள் வீட்டுக் கன்றுக் குட்டியே
உன்னைக் கண்கொட்டாமல்
பார்த்திருந்தன என் கண்கள் அன்று
உலகில் பெயர் போன இந்த அமெரிக்காவில்
உன் சகோதர சகோதரிகளைத் தினம்
காணும் பாக்கியம் எனக்கு இல்லையே
என்று ஏங்குகிறேன் இன்று
இன்று உங்களைப் போன்ற நண்பர்களைத் தேடி
விலங்குகள் பூங்கா செல்லும் என்னுடைய மாயச் செயலை
உங்களுக்கே அர்ப்பணித்து கம்ப்யூட்டர் மற்றும்
கத்தை கத்தை யான டாலர் நோட்டுக்களும்
நீங்கள் தரும் இன்பத்திற்கு நிகராகாது
என்று தம்பட்டம் அடித்து உங்களைக் கெளரவிக்கிறேன்
Sunday, February 7, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment